Nires (5, 6 en 7 juni)

Het hobbelparcours naar Maramures indachtig, lijkt het ons wijs de afstand naar Sibiu (Transylvanië) in twee etappes af te leggen. Onderweg ligt camping 't Zwaluwnest, uitgebaat door een Roemeense boerenfamilie die al 20 jaar contacten onderhoudt met Nederlanders. Ze spreken ondertussen zelfs een klein mondje Nederlands.
Bij aankomst rijden we een relatief kleine, omheinde tuin op met een prima pelouseke. Er staan een vijftal Nederlandse campers op, ook in de hostel zitten nog een paar bejaarde Hollanders. O jee.
Geen erg, morgenvroeg zijn we hier weer weg... Tenminste, dat was het plan. Tot Raoul vrienden wordt met de boer, en de heerlijk geurende kruidenserre ontdekt, en het donkere kalfje Paco, en de andere koeien en kalfjes, en de kippen en kuikentjes, en er een echte gocart staat, en we verse aardbeien van op het veld krijgen, en hij mee op de tractor mag, en we hier een superdeluxe hooizolder ontdekken,...
's Avonds eten we een heerlijke lasagne, gemaakt in de houtoven op het terrein. Daarna mag Raoul nog mee gaan werken op het veld. Het hooi van de hooioppers wordt met rieken op de kar geladen. De hele familie is in de weer. Iedereen staat tot z'n enkels in modder en koeienstrond (Raoul tot z'n knieën dus). Wanneer Raoul en Bart om 22u30 kletsnat 'thuiskomen', is het verdict duidelijk, we kunnen hier nog niet vertrekken.
's Anderendaags giet het bijna de hele dag. Er wordt een gezamenlijk koffiemoment georganiseerd. We haken af wanneer het gezelschap naar de Nederlandse pensioenspaarregeling afdwaalt. De kinderen spelen ondertussen nog op de boerderij, ze maken tekeningen en de mobilhome zinkt beetje bij beetje weg in het pelouseke.
Maar we leven vooral toe naar 's avonds. We hebben de kinderen beloofd een nachtje op de hooizolder te slapen. Tegen 20u trekken we met pyama's, slaapzakken en petzels naar de hooizolder. We verbouwen het daar nog een beetje en maken er een gezellig nestje van. Een Hollandse delegatie komt eens een kijkje nemen en verklaart ons zot. Wij begrijpen niet waarom. De kinderen springen, rollen, maken kampen, ontdekken geheime gangen,... Wanneer de zon ondergaat, beginnen we boekjes te lezen en tegen 22u vallen hun oogjes toe. Bart en ik hebben nog een flesje witte wijn meegesmokkeld en genieten van de rust, de plek en van elkaar.
Na een heerlijke, iets minder comfortabele nacht, worden we diep weggezakt in het hooi weer wakker. Ook de mobilhome blijkt 's nachts nog wat dieper weggezonken. We wachten even op boer en tractor om weer verder te kunnen. Nog een laatste spektakel voor ons Nederlands publiek.