Manastirea Humorului (27 mei tot 1 juni)

Maandagmiddag komen we aan bij Elena en Leonard. Ze hebben sinds jaren enkele gastenkamers in hun huis en wie wil kan tentje of camper in de tuin etaleren (helaas te regenachtig, dus wij zetten ons naast de schuur). Leonard was jarenlang leraar Frans in de plaatselijke school en Elena lerares Roemeens. Ondertussen is Leonard de directeur van het schooltje. Een erudiet stel zestigers dus. Ideale uitvalsbasis om Bukovina te ontdekken.
'Vous êtes très riches', krijgen we te horen bij aankomst, 'parce que vous avez trois enfants'. Algauw blijkt dat haar (helaas) enige kind Dragos in Amerika woont met vrouw en kind. Elena heeft een half jaar bij hen in Chicago gewoond om voor haar kleinzoon te zorgen en de kleine Alexandros is daarna ook nog 7 maanden met haar mee naar Roemenië gekomen, maar nu moet ze hem missen (un trou dans son coeur). Dus het is feest vandaag, beslist ze, want er zijn kinderen toegekomen! En ze begint pannenkoeken te bakken... Hoera!

Dinsdag
Fietstochtje naar de beestenmarkt en de bazaar in Gura Humorului. Aldaar breekt het zelfgemaakt fietsstoeltje af. Bart weet het te fiksen en we geraken weer thuis. Oef. Gelukkig staan er bij thuiskomst verse pannenkoeken op ons te wachten. Jeuj! De kinderen leven zich uit in de tuin met het hoge gras en we ravotten op de zalige hooizolder.

Woensdag maken we eerst een uitstap naar de zoutmijn. Er is een kerk, zwembad, balzaal en voetbalveld op 77m diepte! We spelen er een hilarisch matchke voetbal met imaginaire bal. Daarna bezoeken we het klooster van Voronet, naar verluidt het mooiste van het land. 's Avonds genieten we van een diner bij Elena met als dessert zowaar pannenkoeken. Bart en ik krijgen ook een kruikje bessenlikeur. Als de kinderen slapen doet ze het nog eens vol en genieten wij na op de grote schommel in de tuin.

De vierde dag gaan we te voet naar het plaatselijk klooster van Humorului. We vinden dit eigenlijk nog mooier dan het vorige (wat dus eigenlijk niet kan). In de late namiddag trekken we er nog op uit voor een wandeling op de heuvels. Schitterend landschap, hoewel regenachtig, echt een superwandeling. We beklimmen de flanken waar we elke dag een grote kudde schapen zien passeren. Wanneer we de kudde naderen, maken de herdershonden ons duidelijk dat we de nodige afstand moeten bewaren. Een beetje uitgeregend, maar moe en voldaan keren we terug naar onze stal. We vragen ons af of Elena pannenkoeken gebakken zou hebben. En uiteraard.

Vrijdag weer regenachtig dus we beloven de kinderen een zwembad. Er blijkt een heel recreatiepark bij te horen. Dus we beginnen met een rondje minigolf, algauw in de gietende regen. Enkel Raoul houdt vol en gaat tot hole 18. 's Middags gaan we weken in het zwembad van Gura Humorului. Enkel diep water, en nog slechts vijf zwembandjes (Kawasaki heeft er één opgepeuzeld), maar toch twee uur zwemplezier. We komen er als propere rozijntjes uit en mogen 's avonds weer aanschuiven bij Elena. Ondertussen is er een koppel Nederlandse weldoeners aangekomen met een wagen vol kleren voor de Roemeense 'sukkelaars' (Malin krijgt ook een wollen vest, gebreid door een liefdadige Nederlandse oma). Zij en ook Herman, een Duitse motorrijder met bakken levenservaring, vergezellen ons aan tafel. We genieten van een heerlijke maaltijd (rode bietensoep, gegrilde patatjes, worst, kip, slaatje en als dessert, u raadt het al). Het gesprek sputtert zich de avond door, we walsen voorzichtig rond verschillende achtergronden en politieke goesting.

Op zaterdag nemen we afscheid van ons gastgezin. We bedanken hen voor alle verwennerijen (eieren, snoepjes, knollekes, koekjes, bessenlikeur, 2 potten confituur, kersen, abrikozen,...). Elena begint nog gauw een stapel pannenkoeken te bakken voor onderweg. (We zetten ze in de koelkast naast de andere stapels die we de vorige dagen verzameld hebben.) Ze zal de kinderen missen en omgekeerd ook, denk ik.