Breb (1 tot 5 juni)

Na een onwaarschijnlijk parcours (7 uur voor 200 km) zitten we in 't Noordwesten van Roemenië, in Maramures. De streek staat bekend om z'n traditionele huizen, helemaal van hout, ook de dakbedekking. Tegen de gevel is steeds een galerij-balkon gebouwd, ondersteund door bewerkte zuilen. Ze hebben vaak ook een groot, versierd ingangsportaal. Daar vallen wij natuurlijk volledig voor. Net zoals Eveline en Matthijs (ondertussen met dochtertje Emma) die zich hier enkele jaren geleden een fraai exemplaar aanschaften. Ondertussen hebben ze er de camping/hostel Babou Maramures geopend. Het is zo'n plek waar je mond van open valt. Wauw. Gelegen aan de rand van een afgelegen boerendorp, omringd door glooiende bloemenweiden en met uitzicht op besneeuwde toppen. Leuk detail is dat de vorige eigenares, een oud Roemeens vrouwtje, in een huisje op het erf is blijven wonen.
Met uitzondering van het weer, dat nog steeds kwakkelt, is het hier echt fantastisch. We wandelen door eindeloze bloemenweiden, langs hooioppers en moestuinen, over riviertjes. We spelen verstoppertje in het hoge gras, leren Raoul Chinees breien, plukken bloemen, vinden om ter gekste stokken,... en merken pas halverwege dat Raoul op z'n sokken aan 't wandelen is. De berg is voor ons helaas te ver, de plaatselijke beren zullen daar niet rouwig om zijn.
Ook het dorp zelf, Breb, is heel bijzonder. Eigenlijk is het best groot, maar er zijn enkel zandwegen, karrensporen en graspaadjes (soort short cuts door weiden, moestuinen, erven). Het is een echte wirwar, onmogelijk er een overzicht van te krijgen en steeds vol verrassingen, zoals een oud vrouwtje dat voor ons een brood uit haar broodoven haalt en nog een paar verse eieren toestopt. Dat toestoppen van eten maken we regelmatig mee in Roemenië, steeds met de boodschap dat we onze kinderen goed moeten voederen. Op zondagochtend bezoeken we er de plaatselijke kerk waar net een Orthodoxe dienst plaatsvindt. De hele dorpsgemeenschap tekent present. We aanschouwen (Malin gaat zelfs nog een stapje verder) hen in vol ornaat. Een prachtig schouwspel.
Een ander hoogtepunt is de maandelijkse beestenmarkt in Sighetu Marmatiei. Honderden paarden, koeien en kalveren, varkens, kippen,... en dat allemaal half weggezonken in modder en klei. Het is er een druk aan en af rijden van karren, keuren en testen van paarden, een dekhengst met een rij wachtende klanten,... Afsluiten doen we met worstjes van den braai en pils, zoals de locals. Nadien bezoeken we in de stad nog een voormalige gevangenis van het communistisch regime en slikken toch even. Zo lang is dit allemaal nog niet geleden...