Eerst rijden we verder Transylvanië in, naar Cârta. Daar zou een hele fijne camping zijn, vlak bij de mooiste pas van de Karpaten, de Transfagarasan. We besluiten dat deze route te hoog gegrepen is voor Mr Peugeot, maar willen toch graag genieten van de bijzondere plek bij camping de Oude Wilg. Hadden we dus niet moeten doen. Mooi terrein, maar vuile en weinig charmante omgeving. Wel fijn om de Nederlandse oma weer te ontmoeten. Ze is 73, reist alleen en 'spreekt geen buitenlands'. Maar oh zo vrolijk dat ze is.
Op naar het Apusenigebergte dan maar. We twijfelen over de toegankelijkheid ervan, maar willen het erop wagen. We hebben een website gevonden van de familie Sipos. Zij zouden kamers en kampeerplaatsen hebben en ons de nodige info kunnen verschaffen. In de gietende regen komen we daar tegen de avond aan. Niemand te zien, vreemd, wel een huis, een auto, een hond, cabannekes, kampeerterrassen,... Een tijd later vindt Bart de vrouw des huizes. (Ze blijken in een caravan binnen in het huis te wonen.) Ze begrijpt niet wat we daar komen zoeken, het is toch geen weer om te kamperen, hoe zijn we aan hun gegevens gekomen,...? Ze wil het wél eens aan haar man vragen. Die ziet er ook een beetje griezelig uit, maar zegt: 'keine problem' en toont Bart een keurige sanitaire blok, geeft stroom,... Ze zijn er dus wel helemaal op voorzien, ook het gastenboek van hun website staat vol lovende commentaren (zomer 2012). We begrijpen er niets van en voelen er ons helemaal niet op ons gemak. De hond blijft ook blaffen en grommen bij elke beweging die we maken (alleen Bart durft de mobilhome verlaten). 's Morgens willen we meteen verkassen. Weer niemand te vinden. Bart laat bij de caravan een envelopje achter met wat centjes. Danke schön!
We rijden door naar Beius, voor één van de grootste markten van 't land. Heel gezellig en (oef) een meevaller. In de namiddag bezoeken we nog de berengrot. Een hele indrukwekkende site, maar ongelukkig gecommercialiseerd. We mogen enkel in groep de 1,5 km lange grot betreden. Wij sluiten aan bij een groep schoolkinderen. Hoera. En we worden gegidst door een Roemeense fossiel die nog nooit van klemtonen heeft gehoord. Bij buitenkomst staan tientallen verkopers met dezelfde brol te leuren. Jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten