Hop, de bergen in. (15, 16, 17 en 18 april)

Op voorhand van menig Griekenlandreiziger dezelfde boodschap gekregen; 'Griekenland is verrassend bergachtig!' Ne mens moet zoiets eerst zien en dan geloven. Dus wij verbazen ons op onze beurt over het landschap. Zoveel bergen! En zo'n hoge! Gelukkige heeft onze tank daar geen problemen mee. Zo bleek althans na een driedaagse toer door het binnenland van de Peloponnesos. Heel mooie bergdorpjes (dimitsana, stemnitsa,...), wandeling door de Loussioskloof, tempel van Vasses bezocht,... Maar vooral wildkamperen, vuurkes maken (jeee!),...
En helaas ook bijna opgepeuzeld worden door een pony (ja hoor, zo'n heel klein paardje). We zagen drie pony's en een paardje grazen en dachten daar even vrienden mee te worden. Wat gras plukken, wat aaien, een paar fotokes nemen,... En graai, de bruine pony had z'n tanden gezet in Malins wang. Toch wel effe verschieten, zij in de eerste plaats natuurlijk. De wonde geneest ondertussen snel, we zijn blij dat er geen oog of neus is gesneuveld (dit klinkt misschien iets te dramatisch). Later die dag hebben de kinderen een (authentiek nagemaakte) typisch Griekse wandelstok gekregen. Zij heeft er één gekozen met paardenkop. Waarschijnlijk om er ridder en prinses mee te kunnen spelen. Wij zagen daar de nodige trauma-verwerkingsprocessen in. Nu vooral sunblok erop en hoedje dragen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan...